چرا رنج کشیدن منجر به انسان تر شدن ما می شود؟
چرا رنج کشیدن منجر به انسان تر شدن ما می شود؟
در تجربه رنج، ما آسیب پذیری و شکنندگی خود را به عنوان یک انسان درک می کنیم و این فهم منجر به سه فضیلت زنجیره وار می شود:
همدردی (Sympathy): همدردی به معنای حس تأسف یا نگرانی برای رنج دیگران است، بدون اینکه الزاماً درک عمیقی از احساسات آن‌ها داشته باشید.
همدلی (Empathy): همدلی به معنای توانایی درک احساسات دیگران و گذاشتن خود به جای آن‌هاست. این مفهوم شامل شناخت و درک تجربه عاطفی فرد دیگر است.
شفقت (Compassion): شفقت یک قدم فراتر از همدلی است و شامل تمایل به کاهش رنج دیگران است. شفقت شامل همدلی همراه با اقدام یا آرزوی کمک به دیگران برای کاهش درد و رنج آن‌هاست. در همدلی، ما ممکن است دچار غم یا اضطراب شویم اما در مهربانی ما همراه با آرامش، متعهد می شویم که کاری برای دیگری کنیم.
در همدردی و همدلی ما واکنش عاطفی نشان می دهیم و در شفقت یا مهربانی واکنش ما یا به عبارت بهتر کنش ما، عملی است.
این زنجیره همدردی، همدلی و مهربانی (شفقت) در بلندمدت منجر به نوع‌دوستی (Altruism) می شود ؛ یعنی منش و رفتاری بدون خودخواهی و همراه با ازخودگذشتگی برای کمک به دیگران، حتی به قیمت آسیب به خود. مانند اهدای عضو برای نجات جان یک نفر.
قدر رنج های خود را بیشتر از پیش بدانیم، هر رنجی، یک کلاس عملی است به سوی انسان تر شدن.(منبع: فضای مجازی)
