اولویت نگاهت به ....... باشد تا به .............(12)
342 – اولویت نگاهت به جایگاه باشد نه به جای
343 – اولویت نگاهت به منزلت باشد نه به منزل
344 – اولویت نگاهت به کنجکاوی باشد تا به باهوش بودن
345 – اولویت نگاهت به میل باشد(چون موجب بروز رفتارمی شود) تا به هوش و اطلاعات
346 – اولویت نگاهت به احساس باشد(چون رفتار از پی احساس می آید) تا به تمایل(تمایل پیش نیاز واکنش است)
347 – اولویت نگاهت به همدلی باشد تا به همحسی یا همدردی
348 – اولویت نگاهت به استدلال تجربی ظنی باشد تا یقینی
349 – اولویت نگاهت به شروع کار باشد تا به نتایج آن
350 – اولویت نگاهت به پیشرفتی باشد که با وجود مشکلات به دست آمده تا به خود مشکلات
351 – اولویت نگاهت به این باشد که می خواهید چه کسی شوید یا چه کاری انجام دهید تا به این که مردم چه فکری می کنند
352 – اولویت نگاهت بیشتر به اهمیت انجام دادن خود کار باشد تا به درست انجام دادن آن
353 – اولویت نگاهت به اهمیت پیروزی باشد تا به شکست
354 – اولویت نگاهت بیشتر به خود کار باشد تا به زمان بندی آن
355 – اولویت نگاهت بیشتر به راه حل مشکل باشد تا به حل کردن مشکل
356 – اولویت نگاهت به معمول گرایی با شد تا به کمال گرایی
357 – اولویت نگاهت به کمال(سقف نتیجه کار) باشد تا به کمال گرایی(کف نتیجه کار)
358 – اولویت نگاهت به تربیت دینی باشد تا به آموزش دینی
359 – اولویت نگاهت به تربیت فعال باشد تا به عادت دادن
360 – اولویت نگاهت به تربیت شدن باشد تا به تربیت کردن
361 – اولویت نگاهت به خودانگیختگی درونی باشد تا به تشویق بیرونی
362 – اولویت نگاهت به یادگیری باشد تا به یاد دادن
363 – اولویت نگاهت به تربیت عملی باشد تا به تربیت کلامی
364 - اولویت نگاهت به اندیشه ورزی باشد تا به آموختن اندیشه ها(اندیشه آموزی)
365 – اولویت نگاهت به پروراندن متربی باشد تا به بارآوردن او
366 – اولویت نگاهت به طرح موقعیت های مبهم در فضای آموزشی و پرورشی باشد تا به ارایه موقعیت های معلوم
367 – اولویت نگاهت به طرح پرسش های چالش انگیز و شوق آور باشد تا به پاسخ سئوالات فراگیران
368 – اولویت نگاهت به الگویابی به وسیله متربی باشد تا به الگو دادن به او
369 – اولویت نگاهت به ایجاد نیاز در یادگیرنده باشد تا به پاسخ به نیاز او
370 – اولویت نگاهت به تحریک کنجکاوی فراگیر باشد تا به ارضای کنجکاوی او
371 – اولویت نگاهت به فراهم ساختن شرایطی باشد که متربی خود بفهمد تا به فهماندن به او
372 – اولویت نگاهت به اطاعت مطبوع متربی باشد تا به اطاعت منفور او
373 - اولویت نگاهت به ذهن پر از مجهولات و سئوالات باشد تا به ذهن پر از معلومات
374 – اولویت نگاهت به کودک وار زندگی کردن باشد تا به کودکانه زیستن
375 – اولویت نگاهت به رمزگذاری نشانه وار برای دانشجو باشد تا به رمز گشایی
376 – اولویت نگاهت به انتقاد ایجاد انگیزه در افراد برای انجام دادن کار بهتر و ترقی باشد تا به احساس مجبور بودن به انجام دادن کار بهتر
377 – اولویت نگاهت به انتقاد به عنوان یک امر ذهنی و قضاوت صرفا شخصی باشد تا به یک واقعیت قطعی
378 - اولویت نگاهت به تمرکز بر راه حل مشکل باشد نه به مشکل
379 – اولویت نگاهت به این باشد که می خواهید چه کسی باشید و چه کاری انجام دهید نه به مردم چه فکری می کنند
380 – اولویت نگاهت به تمرکز بر روند انجام دادن کار باشد تا به نتیجه کار
381 – اولویت نگاهت به تزکیه باشد تا به تدسیه
382 – اولویت نگاهت به محتویات سینه باشد تا به کیسه
383 – اولویت نگاهت به کنش یاری فرگیر باشد تا به کنش گذاری
384 – اولویت نگاهت به فراگیر به عنوان سوژه(کسی که خود می اندیشد) باشد نه ابژه(کسی که برای او اندیشه می شود)
385 – اولویت نگاهت به ثروتمند شدن باشد تا به پولدار شدن
386 – اولویت نگاهت به دشمن درونت باشد تا به دشمن برون
387 – اولویت نگاهت به عیب های خویش باشد تا به عیوب دیگران
388 – اولویت نگاهت به باطن زندگی خویش باشد تا به ظاهر زندگی دیگران
389 – اولویت نگاهت به مشورت کردن با دیگران باشد تا به تقلید کردن از آنها
390 – اولویت نگاهت به مفید بودن باشد تا به مشغول بودن
391 – اولویت نگاهت به تمرکز بر اهداف باشد تا به جزئیات
392 – اولویت نگاهت به متفاوت انجام دادن کارها باشد تا به یک شیوه ی ثابت
393 – اولویت نگاهت به حل مشکل باشد تا به بهانه آودن برای علت مشکل
394 – اولویت نگاهت به انسان نمونه شدن باشد تا به مدیر نمونه شدن
395 – اولویت نگاهت به رها کردن گذشته باشد تا به فراموش کردن آن
396 – اولویت نگاهت به شناختن مقصد باشد تا به حرکت سوی آن
397 – اولویت نگاهت به نشانه گیری هدف باشد تا به شلیک به آن
398 – اولویت نگاهت به شکست شکست باشد تا تسلیم شدن به آن
399 – اولویت نگاهت به کنترل احساساتت باشد تا به کنترل پولت
400 – اولویت نگاهت به مچ گیری مثبت باشد تا مچ گیری منفی
